Razmišljajući o tome koja je najkarakterističnija osobina savremena ljudske civilizacije došao sam do zaključka da bi se današnja civilizacija mogla definisati kao civilizacija globalne mentalne, emotivne, duhovne, materijalne i socijalne pornografije.
Enciklopedije kažu da je pornografija (od grčkog πορνη „prostitutka“ i γραφία „pisana stvar“) predstavljanje ljudskog tela ili seksualnih radnji u cilju izazivanja seksualnog uzbuđenja.
Pošto se često dolazi do mešanja sa pojmom erotike, pa se, čak, ova dva termina koriste kao sinonimi treba, na početku , podvući jasnu graničnu liniju među njima.
Pojam „erotika“ sadrži u sebi doživljaj naglašenog umetničkog kvaliteta, senzualnosti ili njenog nagoveštaja, dok termin „pornografija“ najčešće označava posmatranje eksplicitnih seksualnih sadržaja.
Sama definicija pornografije veoma je subjektivna, na kraju krajeva, za nekoga je Miloska Venera umetničko dela vredno divljenja, dok za drugog može biti sasvim korisno vizuelno sredstvo za pomoć pri masturbaciji.
Upravo na ovoj ravni promišljanja ovih fenomena javlja se sine qua non njihovog postojanja: ni erotike ni pornografije nema bez POSMATRAČA, GLEDAOCA ili, savremenim, banalizovanim obezdušenim jezikom rečeno, KONZUMENTA.
Najeksplicititniji seksualni čin, ako ga niko sa strane ne posmatra, nije pornografija, već izraz uzvišene životne poetike. Ona to postaje tek uvođenjem pasivnog posmatrača, gledaoca, konzumenta.
Kod erotike, pak, posmatrač, čitalac, gledalac, je aktivni sagovornik jednog materijalizovanog umetničkok čina.
Naravno da pornografija nije proizvod savremene civiliizacije ali su moderna tehnička sredstva masovnih komunikacija, mas medija i sotonska strategija uništavanja ljudskog u ljudima i njihovog svođenja na bestijalne potrošačke individue ispeglanih moždanih vijuga omogućila da pornografija, kao globalna kuga 21. veka , okuži čitav ljudski rod i sve sfere života pojedinca i društva u celini.
Pre skoro 30.000 godina paleolitski čovek ocrtavao je pećine prizorima žena sa velikim grudima i punim figurama, ali arheolozi ne smatraju da su ovi crteži, i brojni drugi komadi od drveta i kamena sa sličnom tematikom, bili namenjen seksualnom uzbuđivanju. Ti su predmeti služili za religiozne obrede, ili su jednostavno bili simboli plodnosti.
Ako naglo premotamo nekoliko desetina hiljada godina unapred na antičku Grčku i Rim naićićemo na brojne freske i skulpture koje prikazuju homoseksualne prizore, oralni i analni seks. U Indiji je Kama Sutra predstavljala kako seksualni vodič, tako i priručnik za održavanje veze. Narodi drevnog Perua slikali su prizore seksa na grnčariji, dok je aristokratija u Japanu tokom 16. veka bila izuzetno privržena erotskom materijalu koji je bio oslikan na drvenim blokovima.
Francuski revolucionari su među prvima svoje nezadovoljstvo iskazivali uz pomoć brojnih pamfleta nabijenim seksualnom satirom na račun aristokratije.
Na zapadu, mnogi rani eksplicitni radovi imali su političku pozadinu i nisu bili isključivo namenjeni pornografskoj upotrebi, tvrdi Džozef Slejd, profesor na katedri za vizualnu umetnost na Univerzitetu u Ohaju.
Na početku 19. veka ideja o pornografiji radi same pornografije polako počinje da se širi. Erotska satira štampala se još od sredine 17. veka, međutim, prvi pravi erotski roman na engleskom jeziku nije objavljen sve do 1748. godine.
Uprkos početnoj rezervisanosti javnosti po pitanju seksa, tadašnji pornografski romani ostavljali su malo mašti. Autor prvog pornografskog romana „Memoirs of a Woman of Pleasure“ pokrio je brojne seksualne prakse poput grupnog seksa, voajerizma i biseksualizma.
Napretkom tehnologije napredovao je i pornografski žanr. 1839. godine Luis Dager predstavlja daugerreotype, primitivnu formu fotografije. Skoro istog trenutka pornografi ovladavaju novom tehnologijom, a prva pornografska slika, za koju se danas zna, svetlo dana ugledala je 1846. godine.
Sličnu pitanju pratio je i razvoj video tehnologije. Do 1896. godine francuski sineasti uveliko su pravili kratke neme fimove u kojima su glavni likovi uglavnom izvodili striptiz. Hard kor seks pažnju snimatelja počinje da zaokuplja od 1900. godine. Ovi filmovi uglavnom su prikazivani na isključivo muškim okupljanjima i u poređenju sa današnjim radovima bili su prilično pitomog sadržaja.
Jako dugo vremena pornografski radovi su stagnirali, kako po pitanju sadržaja, tako i po pitanju kvaliteta. Ovakvo stanje mirovanja prekinuto je 1970. godine zahvaljujući brojnim socijalnim promenama koje su otvorile vrata javnom prikazivanju filmova sa eksplicitnim sadržajem. Internet i digitalne kamere dodatno su snizili postojeće barijere tako omogućavajući stvaranje čitavih sajtova koji su posvećeni prezentovanju isključivo amaterskih video snimaka.
Pomeranje ravnoteže sa javnih prikazivanja porno filmova ka ponovnom usamljivanju gledaoca omogućio je sve veći broj video izdanja kao i sve brža i jednostavnija internet konekcija.
Da se, nakon ovog kratkog podsećanaj na istoriju pornografije, vratimo u današnje vreme. Kao što se može videti objekat pornografije je, isključivo, bio seks u svim svoji pojavnim oblicima.
Međutim, pogubnost današnjeg stanja stvari je u tome što je u objekte pornografije pretvrio bukvalno sve: sadržaj pornografije danas nije samo seks već i sport, politika, rat, moda, pojedinačna i masovna stradanja ljudi, gastronomija pa čak i najobičnije radnje i postupci ljudi iz svakodnevnog života.
Da ova tvrdnja nije preterana, moramo apsolvirati još jedan pojam organski vezan za temu kojom se ovde bavimo a to je voajerizam.
Dakle šta je voajerizam?
Voajerizam označava doživljavanje seksualnog zadovoljstva u potajnom posmatranju seksualnih odnosa, nagog tela, donjeg veša, ili bilo čega drugog što posmatrač nalazi za seksualno privlačno. Ovo uživanje postaje poremećaj tek ako zakoči dalji razvoj seksualnog života i, umesto da pripremi puni genitalni odnos, postaje zamena za njega. Reč je nastala od latinske reči „voir“, što znači „gledati“, i bukvalni prevod od „voajer“ bi bilo „posmatrač“, uz pežorativni prizvuk.
Po Dijagnostičkom i statističkom priručniku za mentalne poremećaje, određene voajerske potrebe, fantazije i ponašanja se svrstavaju u parafilije.
Sa moralnog i pravnog stanovišta voajerizam se, u nekim društvima, smatra iskvarenim ponašanjem ili čak seksualnim zločinom.
U Ujedinjenom Kraljevstvu voajerizam bez saglasnosti svih strana se od 1. maja 2004. godine smatra seksualnim prekršajem. Negde se, međutim, voajerizam može tolerisati u zavisnosti od okolnosti (npr. adolescentsko „virenje kroz ključaonicu“ ili, u Engleskoj, „špijuniranje parova u parku“ isl.). Voajeri su obično muškarci, iako ima i slučajeva žena. U slučaju „R protiv Tarnera“ iz 2006. godine, branjenik je bio upravnik sportskog centra koji je snimio četiri žene za vreme tuširanja. Iako ništa nije ukazivalo da je optuženi pokazivao dotični snimak drugima ili delio drugima, on je osuđen kao kriv, i nakon žalbe i izražavanja kajanja, žalbena komisija je ipak potvrdila presudu od 9 meseci zatvora, da bi odrazila ozbiljnost zloupotrebe poverenja i traumatičnog iskustva žrtava.
U Kanadi, u slučaju „Frej protiv Fedoruka“ iz 1947. godine, Vrhovni sud Kanade je odlučio da se voajerizam ne može svrstati u narušavanje reda i mira, a jedino skupština je mogla opovrgnuti tu odluku. To se desilo tek 2005. godine, kada se Kanadskom krivičnom zakonu dodao član 162. po kojem se voajerizam smatra seksualnim prekršajem.
Osobe koje su sklone voajerizmu, često mogu imati i sklonost ka nasilju.Tako, voajeri često mogu posedovati karakteristike koje su uobičajene, mada ne i sveobuhvatne, za seksualne prestupnike svih vrsta, uključujući sadističke i nasilne prestupnike, a te karakteristike su: pažljivost, metodično planiranje posvećeno odabiru i pripremanju opreme, posvećenost detaljima.
U Sjedinjenim Američkim Državama, video-voajerizam ima status prestupa u 9 saveznih država. Takav status je prouzrokovan slučajem Suzan Vilson, koju je snimao njen komšija, po čemu je 2002. godine snimljen film „Video voajer“ (Video Voyeur). U Sjedinjenim Američkim Državama statuti o voajerizmu su povezani sa zakonom o narušavanju privatnosti, ali se posebno odnose na nezakonito skriveno nadgledanje bez dozvole i nezakonito snimanje uključujući i emitovanje, distribuciju, objavljivanje ili prodavanje snimaka koji uključuju mesta i trenutke kada je osoba osnovano očekivala privatnost i osnovanu pretpostavku da nije fotografisana niti snimana „ikakvom mehaničkim, digitalnim ili elektronskim uređajem, kamerom ili bilo kakvim instrumentom sposobnim za snimanje, čuvanje i prenošenje slika koji može biti korišćen za posmatranje osobe“.
Neke ustanove, poput škola i sportskih sala, zabranile su mobilne telefone sa fotoaparatima zbog narušavanja privatnosti u svlačionicama.
U Saudijskoj Arabiji mobilni telefoni sa fotoaparatima su u jednom periodu bili zabranjeni u celoj državi, ali se prodaja ponovo dozvolila 2004. godine. U Južnoj Koreji po zakonu svi mobilni telefoni moraju pustiti glasan zvuk kad se njima fotografiše.
Međutim, i pored navedenih primera pravne regulative ove materije znamo da su upravo navedene zemlje vodeće u sveopštoj pornografizaciji savremen globalne civilizaciji što samo govori o njihovom neograničenom licemerju i pornografisanju i samog elementarnog ljudskog morala.
Da se vratimo na tvrdnju o pornografizaciji celokupnog života pojedinca i ljudskog društva u svim sferama njegovog života.
Kada govorimo o pretvaranju sporta, politike, mode, ratnih i drugih stradanja ljudi, običnih ljudskih života u objekte pornografije pomislite na sledeće svakodnevne situacije:
- nekoliko desetina mladića ili devojaka takmiče se u nekoj sportskoj discipline po principu ko će više, dalje, brže ili veštije dok milioni ljudi širom sveta pasivno to posmatraju doživljavajući orgazmička zadovoljstva različitog intenziteta često ispoljavajući neobuzdanu agresivnost;
- nekoliko desetina političara aktivno kroje sudbinu milijardama ljudi dok ovi to pasivno posmatraju supstituišući svoje pozvanje odlučivanja o sopstvenom životu svrstavanjem u navijačke tabore političkih partija;
- nekolicina top modela šeta modnim pistama najekstravagantnijih modele garderobe dok milioni sve to prate putem medija obučeni u rite;
- negde, u nekom udaljenijem ili bližem kraju sveta milioni dece pred kamerama umiru od gladi, bolesti ili bombi dok milijarde drugih to svakodnevno posmatra nespremni da priznaju da njihovo lažno sažaljenje nije ništa drugo nego licemerno potisnuto zadovoljstvo što se te strahote dešavaju nekom drugom a ne njima;
- svakog trenutka milijarde ljudi sedi pogleda prikovanih za monitore svojih računara nezvano i drsko zavirujući kroz fejsbuk, tviter i ostale ključaonice u živote drugih;
- milionski auditorijumi televizijskih gledalaca na najbolesniji voajerski način svakodnevno gleda u hiljadama tzv. rijaliti šou emisija neke druge ljude kako jedu, spavaju, tuširaju se, vrše nuždu ili se svađaju sa muževima i ženama…
I ovom nabrajanju nema kraja.
Dakle, pošto ste uspešno svedeni od LJUDSKOG BIĆA na nivo KONZUMENTA vaša je uloga da, umesto da uživate u seksu sa svojim partnerom, gledate kako neki drugi muškarci tucaju ribe koje su mnogo bolje od vaše žene, da umesto da odete u šetnju sa svojom decom ili psom gledate kako neki crnci trče kao gepardi, da umesto da svojoj porodici spremite skroman ručak začinjen ljubavlju gledate kako se neki debelguzi oblaporno dave kavijarom i jastozima, da umesto da počistite đubre pred svojom kućom gledate kako vam bezočno preplaćeni političari kradu život, da umesto da nekom siročetu iz vaše ulice ponekad kupite čokoladicu izražavate svoje zgražavanje nad sudbinom afričke dece osuđene na smrt od side i gladi.
Dakle vaša je uloga da sedite u svoja četiri zida i sopstveni besmisleni i žalosni život provodite masturbirajući u ulozi bednog posmatrača sveopšte planetarne civilizacijske pornografije.
30.januar 2012.god. Živica fon Flex Brusin
