Klečali smo na flasteru zvezdanom i kao jezik uvlačili se, vlažni i topli u mesečinu sa željom da rascvetali i nežni poput ruže zakucamo laticama na vrata savršenstva.Da otvorimo podpalublje, da ispustmo leptiriće iz požudnog hotela nesanice, da zlo ne nadživi vek, da položimo seme lepote jedno u drugo i oprašimo se roždestvom sjedinjenja u zanosu kao noć i dan, kao svetlo i tama kao muškarac i žena.
