Na livadi beskonačnoj, mirisnoj i cvetnoj

Pred zoru
kad je najtamnije
Mladi mrki konji
leptirićima iz stomaka nalik
njište propinju se i buče
u trošnih zidova štali
Kraj njih crne krmače
kao lastavice krotke putene i meke
crvenih od mleka
pred
prašenje nabreklih vimena
gnjizde se
U bidermajerima
nevesti
preobraženih u starice
Što u javnom kupatilu
kao na trgu
peru duge sede kose
Cede iz nabreklih dojki
mleko nerođene dece
i nariču nad jalovom braćom
Spominju dedinu
crnu šubaru
u kojoj čuva
kao dukate žute ptice
rugalice
Noć je svud oko nas
Bagremov direk crni
kao koplje
vitez
trubadur i beskućnik
na belom konju
sa oklopom
od kože
mladog zelenog vuka
i okom orla pokućara
pobada
u meku plodnu i masnu zemlju
kao seme
što dizaće se i rasti u nebo
Da otvori se
proplače
i zalije se
Da slaveći život
Pod njim devojke rumene i jedre
raspliću zmijske kurjuke
i plešu
Potom iz međunožja
vade crvene nabrekle čigre
Vešaju ih
da kao šarene zastavice na
banderama
da kao đerdani
karike na marike
natiču se na direke
kao antene nebeske
što gromove prizivaju
I u veseloj tmini noćnoj
na vetru se viore
Biće to tren za večnost
kao njiska i pesma razigranih
leptira
na livadi beskonačnoj
mirisnoj i cvetnoj