Pratim trag u crnoj noći glasova što sjaje. Budim te da preteknem smrt. U naručju te nosim kao pesmu. A potom plešem, plešem strasno, kao mladi list na letnjoj oluji. Ištem nas iz beskraja, da ponavljamo i ogledamo se jedno u drugom, kao noć i dan, kao život i smrt, kao muškarac i žena.
